قصة لا زلت ف الثلاثين – الفصل الأول
قصة لا زلت ف الثلاثين – الفصل الأول
ينظر هذا القمـر من السماء فى هذا الظلام الحالكــــ لينير الكون فى ايام شتاء قـــــــاسى البروده وفى غرفه فى احد البيـــــــــوت الذى يطل عليها القمـــــر , تسجد ام على سجاده الصلاه وتوجهه كلامهــــا الى من يستجيب _الله سبحانه وتعالى ……
ماجده : يـــــــارب ارزقها بأبن الحلال اللى يسعد قلبهــــــــــا وينور طريقها ويهديهـــــــا وينجحكــــ يا هاجر بمجموع كبيـــــر
رقيه: حرمــــــــا يا ماما
ماجده : جمعــــــــاً يا بنتــــــى ان شاء الله
رقيه:انا هروح اتوضا بقى واصلــــــــــى
ماجده : تقبل الله مقدمـــــــاً هحضر الفطار عقبال ما تخلصى
رقيه : ربنا يخليكى يا ماما بس مش تعملى حساب هاجر لانها لسه نايمه كانت بتذاكر طول الليل
ماجده : ربنا يكون فى عونهــــــا ويعدى السنه على خير
رقيه: ان شاء الله يا ماما
دخلت ماجده الى منزلها المفضل المختصر فى (المطبخ ) ,, ورقيه راحت تصلى
ماجده : عامله ايه يا حبيبتــــــى فى الشغل
رقيه : الحمــــــد لله يا ماما
ماجده : يا حبيبتـــــــــىيارب دايما ويارب يرزقك بابن الحلال
وقاطعتهــــــا رقيه وارتسمت على وجهها ابتسامه باهته
رقيه : يا ماما قولتلكــــ انا مش بضاعه وبعدين انتى عارفه انا جربت كذا مره علشان خطركـــــ ومنفعش كلهم عاوزين واحده حلـــــــوه وانا زى ما انتى شايفه والحمد لله برضوا على اى حال
ارجوكــــــى يا ماما
بصتلها ماجده وهى عارفه ان كل كلامها صح , بس هى زى اى ام نفسها تفرح ببنتها وافتكرت كام عريس جالها ومفيش فايده لان معظهم عاوزين واحده واخده بالها من نفسها ومدلعه ورقيه عكس كده تماما
ماجده : يا حبيبتى انتى زى القمــــــــر وبعدين المهم الروح اللى هيعيش معاها انتى بتعرفى ربنا ومعاكى شهاده عاليه واخلاقك مفيش زيها وبنت اصـــــــول
رقيه: تقولى لمين بقى يا ماما , سيبك من الموضوع ده لوقته , انا هقوم البس علشان اروح الشغـــــــل
بتقوم رقيه وتسيب صورتها فى عين ماجده وكأنهالسه فى المكان وماجده فى حيـــــره كبيره من حال رقيه , رقيه معندهاش قدر كافى من الجمال بس هى جميلــــــه لان مفيش انثى خلقهـــــا الله لم تكن على قدر عالى من الجمال
رقيه متوسطـــــــه الطول وتميل بشرتها الى الخمريـــــه , ترتدى نظاره طبيه على اعين تميل للضيق وانف مدببه وفم متوسط و جسدها نحيف
تغطيه دائما باللون الاسود والالوان الغامقه …..
وتتنهد ماجــــــده تنهيده عاليـــــــه
ماجده : ربنا يوعدكـــ يا بنتى باللى يقدرك ويفهمكــــ ويخليكى احلى الناس
تنهيده عاليه خرجت من جسد صامت من امام مرآه مع نظره من داخلها المرآه وتنظر فى ملامـــــــح وجهها متعرفش مين اللى بيبص لمـــيــــن وفى النهايه الاثنان واحـــــــــــد , هذا كان حال رقيه البائسه حتى دخل تفكيرهــــــا شخص دخل الاوضه
هاجر :ههههههههههههههههههههههههه وحشه اوى على فكره
رقيه : ها بتقولــــــــــــى ايه ؟؟؟؟
هاجر: ولا حاجه انتى هتفضلى واقفه قدام المرايه كده كتير , متقلقيش قدامكــــ بتاع عشر سنين كمان وتلاقى اللى يشيل
رقيه : ايه اللى انتى بتقوليه ده ؟
هاجر : عادى عادى انا خارجه
رقيه : اومال ايه جابك مش المفروض انكــــــ نايمه وكنتى بتذاكرى بالليل
هاجر : هههههههههههه اه بذاكر وعندى درس كمان شويه
رقيه : ربنــــــــــــا معاكى يا حبيبتى
خرجــــــــــت هاجر من الباب دون ترديد لدعوه رقيــــــــــه
رقيه : يـــــــــــــــارب خليك جمبى انت عارف ان انا طول عمرى مبعملش حاجه وحشه فى حد اقف جمبى ارجوكـــــــ
هاجر : بغير اهوه يا بنتى هدومى وهنزل على طول
عبير : اوعى يكون حــــــــــــد شك فى حاجه
هاجر : عيب عليكـــــى يا بنتى ده انا هاجر
عبير : ههههههههههههههههههههههه انتى هتقوليلــــــى , بس قوليلى قولتوا ايه انتى و كريم فى التليفون
هاجر : مش وقته دلوقت لما اشوفكــ هحكيلكـــــ
عبير : تشوفينى فين هو احنا هنعرف نتكلم طول ما سى كريم ده موجود
هاجر : على اساس ايه بقى ما استاذ مصطفى بتاعكــــــ ده هو كمان هيكون موجود
عبير : هههههههههههههههههههههههههه عموما قدامنا فرصه لما نتقابل قبل ما نشوفهم
هاجر : طب اقفلى اقفلى دلوقت انا سامعه ماما بتتكلم مع الملاك بتاعنا وصوتها قريب من الاوضه
عبير :ملاكـــــ ايه يا بت
هاجر : اقصد الست رقيه
عبير : هههههههههههههههههههههههههههه اه
هاجر : سلام سلام
عبير : باى ومتتأخريش
خرجـــــــــت هاجر من اوضتها فى شكلها المعتاد , هاجر بنت جميله جدا ولكن جميله فى مظهرها وبس , ربنا اداها الكثير من الجمال فى وجهها كالقمر الساطع ليلا وسط نجوم كثيره , وجههـــــــــا ناصع البياض بعيون عسليه وانف دقيقـــ وفم صغير ووجه دائــــــــرى وشعر كأمواج على ظهرها …… متوسطه القـامه مع جسد مفتون الجمال ….
ماجده : ايه يا هاجر انتى مش سهرانه تذاكرى بالليل ايه اللى صحاكى بدرى كده ورايحه فين ؟!!
هاجر : رايحـــــه درس يا ماما اعمل ايه بقى امتى اخلص من السنه دى بجد تعبت
ماجده : معلش يا حبيبتى , استنـــــى اجبلكــــ فلوس .
هاجر : متحرمش منكـــــ ابدا يا ماما بس بسرعه بقى
ماجده : حاضر يا بنتـــــــى
هاجر : ايه اللى انتى لبساه ده يا بنتى كده هتعدى فى ارابيزى كتير اوى
رقيه بضحكه مصتنعه : معلش بقى استحملينــــــى
ماجده : خدى يا حبيبتى
هاجر : يلا سلام بقى وانتى يا صول رقيــــــــــه باى
رقيه : يا ماما بلاش تديلها فلوس كده دايما هى معاها ولازم تسألى عليهــــــــا المدرسين
ماجده : حاضر يا بنتى انا بس عاوزاها تبقى احسن واحده ونفسى تبقى زيكــــ كده
رقيه : ربنا ما يحرمنا منكـــــــ يا ماما انا نازله بقى علشان متأخرش
ماجده : ربنا معاكى يا حبيبتى
رقيه : يارب يا ماما
هاجر : ازيكـــــ يا موزه
عبير : انتى اللى موزه
هاجر : منه عارفه طبعا حاجه مفروغ منهـــــــــــــــا اكيد
عبير : ههههههههههههههههههههه حبيبى اللى واثق من نفسه
هاجر : طبعا طبعا
عبير : قوليلى بقى عملتى ايه مع كريم امبارح ؟
هاجر : طلع عسل والله بس واقع اوى
غبير : واقع ازاى يعنــــــــى ؟؟؟
هاجر : يا بت واقع يعنــــــــى , انا اصلا مفيش واحد مش بيموت عليا
عبير : ايوه يا عم مين قدكــــ
هاجر : طب بس بس هما جايين علينا اهم
كريم : ازيكم يا جماعه
هاجر : الحمد لله كويسين
مصطفى : ها هنروح فيـــــــن
عبير : اى كافيه بقى
كريم : طيب يلا يا هاجر
هاجر : فين عربيتكــــ
كريم : بتتصلح والله , هنركب مع مصطفى وعبير بقى
هاجر : اووووووف بقى
عبير : يلا يا هاجر بقى بطلى رخامه
كريم : خلاص يا بيبى بقى
هاجر : اخـــــــــر مره
كريم : اخر مره
هاجر : طب يلا ع العربيه
عبير : الحقـــــى يا هاجر
هاجر : الصول رقيـه !!
الإثنين 15 مايو - 11:57
